Zaterdag was onze laatste opname dag met Suman. Om negen uur hadden we bij hem thuis afgesproken. Suman zou zijn vader vragen of we die ochtend nog een aantal shots van hem mochten maken. We hadden dit eigenlijk op vrijdag gepland maar de vader van Suman moest steeds weg en had het heel erg druk. Wij hadden de indruk dat hij niet voor de camera zou willen maar volgens Suman was dit niet het geval. De reden waarom zijn vader zo druk was wist Suman niet....Zaterdagochtend was dus het moment voor de papa maar toen we aankwamen was hij er niet. We hadden de hoop opgegeven en zijn na een uur naar het CBR, organisatie die zich in zet voor gehandicapte kinderen, gelopen. Suman heeft een fiets met trappers die hij met zijn handen aandrijft. Op weg naar het CBR hebben we veel verschillende shots gemaakt. We hebben zelfs een paar ‘rijdertjes’ gemaakt doordat Karlijn bij Suman achterop zijn fiets ging zitten. Onderweg hadden we veel bekijks. We hadden Suman verteld dat hij met de mensen op straat kon praten maar dat hij niet iets over de camera of film mocht zeggen anders zouden wij niets aan die opnames hebben. Dit bleek echter een veel te moeilijke opdracht want hij deed niets liever dan over de film praten.
Elke zaterdag heeft Suman bij het CBR een bijeenkomst van zijn clubje. Suman geeft voorlichting over handicaps en hoe je daar mee om kan gaan. Tijdens de opnames is Sanne samen met ‘kleine’ Krishna, de gids, op zoek gegaan naar televisies en DVD-spelers. We weten nu waar we straks de televisies en DVD-spelers kunnen kopen en hoeveel ze ongeveer kosten.
Om drie uur zijn we met de taxi naar huis gegaan. Je moet hier altijd onderhandelen over de prijs van de taxirit. We kwamen er niet uit met de onderhandeling omdat ze veel te veel vroegen. Gelukkig hadden we het telefoonnummer van Harry. Harry is een taxichauffeur die vaak voor Krishna en Joyce rijdt. Harry heeft ons opgehaald en via de smalste straatjes van Bhakatpur naar Swarga gebracht. Hij neemt altijd een andere route waardoor je weer iets nieuws van Bhakatpur ziet.
Sabin en Rosanie zijn twee kinderen van Swarga en liggen al paar dagen in het ziekenhuis. Rosanie is geopereerd aan een grote bult op haar rug, vanwege haar open ruggetje. Sabin had injecties gekregen voor zijn spasmen.
Samen met Kalpana en ‘Taxi’ Harry reden we naar het ziekenhuis. Wij dachten dat het ziekenhuis in Bhakatpur was. Maar we bleven maar rijden en rijden door de bergen. Uiteindelijk reden we een steile berg op via een hobbelig weggetje. Naast ons werd de afgrond steeds dieper. Jantien zat achterstevoren en werd misselijk. Toen Harry gezellig met Kalpana aan het kletsen was kreeg de auto een behoorlijke afwijking richting het ravijn. Sanne en Karlijn gilde en probeerde Harry duidelijk te maken dat hij misschien beter naar weg kon kijken in plaats van naar Kalpana. Ook probeerde we hem duidelijk te maken om iets minder dicht bij het ravijn te rijden. Harry begreep er niets van en stopte zijn auto op de helling. Hij stapte uit om te kijken of er iets buiten te zien was omdat wij naar de berg wezen zodat hij iets meer die kant op zou rijden. Wij begonnen allemaal te lachen omdat we elkaar niet begrepen en Harry stapte weer in de auto. Bovenop de berg voor de ingang van het ziekenhuis moesten we even bijkomen! Het uitzicht was echter prachtig. Je keek uit op het stadje Benipa.
Sabin en Rosanie waren blij om ons te zien. Samen met Sabin hebben we een paar keer ‘row row your boat’, zijn favoriete liedje gezongen. We hadden voor Rosanie een poppetje en een velletje met roze prinsessen stickers meegenomen. We waren het cadeautje voor Sabin helemaal vergeten dus hebben we hem de roze prinsessen sticker velletje gegeven. Voor Sabin, een jongen van ongeveer negen jaar, maakte dit niets uit. Hij vindt alles prachtig. Het ziekenhuis zag er erg mooi uit en was speciaal voor gehandicapte kinderen.
We dachten dat de afdaling minder erg zou zijn omdat Harry nu niet aan de kant van het ravijn hoefde te rijden. Waarschijnlijk heeft Harry een voorkeur voor die kant want op de terugweg reden we aan de verkeerde kant van de weg vlak naast het ravijn!
Kalapna vroeg ons of we mee wilde naar de markt van Benipa om thee te drinken. We hadden geen idee waar ze ons heen bracht maar het leek ons leuk. We reden door hele smalle straatjes en ineens stopte de auto voor een heel donker huisje. Wij bleven nog even vertwijfeld zitten maar dit was de markt en Kalpana zei dat we naar binnen mochten. Toen we binnenkwamen in het donkere huisje zagen we alleen maar verschillende soorten thee. We mochten alle thee soorten ruiken. Daarna werden we mee naar buiten genomen en kregen we een rondleiding door de kruidentuintjes. Citroengras, munt, rozemarijn alles werd geplukt zodat we het goed konden ruiken. De geuren zijn zo sterk, echt niet te vergelijken met de kruiden in Nederland. Terug in het huisje hadden ze kruidenthee voor ons gemaakt. Het smaakte heerlijk en natuurlijk hebben wij na afloop onze souvenir voorraad aangevuld met een aantal zakjes kruiden thee. We werden vrolijk door de ‘thee’ familie uitgezwaaid en Harry heeft ons rustig naar huis gereden!
No comments:
Post a Comment