Donderdagochtend hadden we opnames van de korte documantaire over Suman. Vandaag namen we de interviews met hem op. Krishna van Swarga hielp ons tijdens de interviews.
‘Grote Krishna’, we kennen namelijk ook ‘kleine Krishna maar hij is onze gids, vertaalde onze vragen van het Engels naar het Nepali zodat Suman de vraag helemaal zou begrijpen. Ook vertaalde Krishna wat Suman zei. Dit was voor ons erg belangrijk omdat we op deze manier konden controleren of Suman wel antwoordt gaf op onze vragen. We hadden ondekt tijdens de kennismakingsgesprekken met Suman dat hij gauw afwijkt van de vraag. Ook houdt hij van het vertellen van heel heel veel details! Dankzij de hulp van Krishna konden we de lengte van de opname iets beperken.
De opnames waren op het dakterras van Swarga vonden. Krishna had Suman naar boven getild en dit was een spannende klus. Gelukkig ging het goed alleen moesten we even wachten totdat Suman zijn benen weer naar beneden wezen. Doordat Krishna hem had gedragen zaten zijn benen opgevouwen. Het was eigenlijk iets te warm op het dakterras maar je moet iets over hebben voor een mooi plaatje. Dit had wel tot gevolg dat Jantien en Karlijn een beetje verbrand waren. Voor Suman werd er naar een pet gezocht maar Tulasa kwam met een meisjeshoedje met bloemetjes terug. Helaas kon Suman deze niet op omdat dat echt heel raar stond. Krishna had er echter geen moeite en heeft de hele middag met het hoedje opgezeten. Sanne zorgde voor de aanvoer van water en fruit. Ondertussen had zij ook ingewikkelde telefoongesprekken op de kamer!
Om drie uur waren we klaar en hebben we ons weer verwend met prachtige sierraden uit de zilverwinkel. Het is maar goed dat we snel naar Kathmandu gaan en ver weg zijn van de winkel anders blijven we kopen.
Vrijdagochtend stonden we om kwart over vijf op. Het filmen van een dagelijkse dag uit het leven van Suman stond op de planning. Krishna bracht ons naar het huis van Suman. Het zou ongeveer tien minuten a een kwartier lopen zijn. Achteraf gezien was het een half uur lopen met onder anderen een accubelt, cameratas en statief. Dit was best zwaar maar het was een prachtige wandeling. Suman was erg blij om ons weer te zien en hij zat te popelen om een ontbijt voor ons te maken. Wij hadden net ontbeten en zaten niet echt te wachten op een Nepalees ontbijt. Met veel moeite konden we het afslaan. Toch had de moeder van Suman Nepalese thee met koekjes voor ons. We bedachten dat we ook een shot wilde van Suman die met zijn vader en moeder thee dronk. We namen het shot direct op en lieten hen ‘onze’ thee met koekjes eten en drinken.
Tijdens het interview op donderdag had Suman verteld dat hij alleen met zijn vader en moeder woonde. Al snel merkten we dat oma, nichtje en neefje ook in het huis wonen.
Toen ze ’s morgens om negen uur met z’n allen Dhal Bat gingen eten zat iedereen bij elkaar in keuken. Dit hebben we ook gefilmd. Het probleem is alleen dat wanneer we het interview als voice over op de achtergrond gebruiken de beelden niet kloppen met wat hij zegt. Maar goed dit lossen we wel op tijdens de montage.
’s Middags hadden we een pauze van drie uur. Dit kwam goed uit aangezien onze accubelt nodig moest worden opgeladen. Helaas hebben we een accubelt bij ons die het maar een uurtje doet. Waarschijnlijk is er iets kapot. Om half vier liepen we weer naar het huis van Suman. Dit keer was de wandeling nog mooier omdat je in de verte de Himalaya toppen kon zien. Suman zijn vrienden komen elke dag om vier uur langs en om vijf uur krijgt hij Engelse les. Dit wilde wij natuurlijk filmen en vandaar dat we terug waren gegaan.
Na een lange dag hebben we heerlijke momo’s, Nepalse specialiteit, gegeten op het dak van het Sunny Guest House.
No comments:
Post a Comment