















Na een ontbijtje op het dakterras van Swarga belde Marte. Zij en haar moeder voelden zich zondag weer iets beter en waren naar Bhaktapur gekomen. Boven op het dak van het Sunny Guest House hebben we ’s middags met hen geluncht.
Daarna hebben we ze een korte rondleiding door Bhaktapur gegeven. Bovenop de tempel kwamen we een heel lief kindje tegen. Ze staat op de foto. Ook zijn we even naar Swarga gelopen om te laten zien waar we de afgelopen maand verbleven.
Jimi was vanuit Kathmandu op de fiets gekomen en samen hebben we op het dakterras van Swarga gezeten.
Aan het einde van de middag kwam ‘Taxi Harry’ ons ophalen en bracht hij ons naar Nagarkot. Nagarkot is een dorpje bovenop een berg en een uur vanaf Bhakatpur rijden. Harry deed het zeer rustig aan en wij hadden het vermoeden dat hij via Krishna gehoord had dat wij de rit naar het ziekenhuis wel erg spannend hadden gevonden.
Bij het hotel ‘End of the Universe’ werden we afgezet. De naam van het hotel past precies bij de omgeving. Je hebt echt het gevoel dat je aan ‘The End of the Universe’ bent. Het hotel zag er uit als een echte berghut met veel hout. Voordat we onze Dhal Bat kregen hebben we Bonanza, een kaartspel waarbij je bonenvelden moet oogsten, gespeeld.
De volgende ochtend stonden we om kwart over vier op om naar de zonsopgang te kijken. In een busje werden we naar 2150 meter gebracht waar een klein tempeltje stond. Vanuit daar zou de zonsopgang het mooiste uitzicht geven. De Himalaya konden we niet zien omdat het te bewolkt was maar desondanks was het prachtig. Het leger keek ook naar de zonsopgang, al hadden wij meer het idee dat wij aangestaard werden in plaats dat er aandachtig naar de zonsopgang werd gekeken. Nepal is een prachtig land en de bevolking is erg lief en gastvrij. Er is alleen één ding waar wij ons aan irriteren: het gerochel. Het is echt ongelooflijk, ‘ze’ worden echt uit de tenen gehaald en vervolgens lekker naast je voeten neer gespuugd. Alle heren van het leger schraapte stuk voor stuk hun keel, echt geen gehoor! Bij het hotel hadden we nog wat rondgelopen en toen zijn we met het busje naar huis gebracht.
Vandaag was onze laatste dag in Swarga. We hadden chocola gekocht en van het geld dat we van de neef van Karlijn en zijn vrouw, Tim en Lonneke, hadden gekregen, hadden we speelgoed en armbandjes voor de kinderen gekocht. Om vier uur kwamen de kinderen uit school en hadden we met z’n allen thee gedronken. De chocolade kitkat viel erg in de smaak en met het speelgoed werd na de thee direct gespeeld. Voor Kalpana en Tulasa hadden we een ketting gekocht. Florence, de nieuwe vrijwilligster bij Swarga, was die dag aangekomen en kon het feest direct meemaken.
Daarna kwam het zwaarste moment van de reis, onze koffers moesten naar beneden gedragen worden! Gelukkig hielp Krishna maar we moeten nog veel achterlaten en inschikken voordat we naar Nederland gaan! Met een propvolle taxi zijn we naar Kathmandu gegaan. We slapen de laatste drie weken in het Hotel Mustang Holiday Inn, waar Marte ook verblijft.
1 comment:
Zo zie je maar weer morgen is eindelij vandaag geworden, heb het helemaal door gelezen en ben tot de conclusie gekomen dat als mijn vrienden en familie jullie blog zouden lezen ze nog een beter beeld krijgen van wat ik hier doe dan wat ze nu van me te horen krijgen (lichtelijke schaamte dus) maar tof om te lezen, zie jullie snel weer voor taart, coctails of afhaal, groetjes Jimi
Post a Comment