Nog drie dagen en dan gaan we terug naar Nederland. Vanwege de tijdsdruk hadden we besloten om ons op te splitsen. Karlijn ging naar de Airport school om de DVD te laten zien en het onderzoek te doen. Zoals ik al eerder liet weten is het schrijven van een thesis waarin de onderzoeksresultaten verwerkt zijn, onderdeel van dit afstudeerproject. Het onderzoek bestaat uit een vragenlijst voor de kinderen die ze vooraf en na het zien van de DVD invullen. Zo kunnen wij onder anderen te weten komen welke film de kinderen het meest interessant vonden, van welk item ze het meest geleerd hebben en welk item ze het moeilijkst vonden. Jimi en Marte hielpen Karlijn op de Airport School. De Airport school wordt gesteund door vrijwilligers van Stichting Veldwerk door onder anderen het geven van Engelstalige lessen. Nadat klas 4 de DVD had gezien en de vragenlijst had ingevuld, werd de televisie buiten op het schoolplein gezet. Alle kinderen van de school mochten daar de film bekijken. Het begon een klein beetje te regenen maar gelukkig konden ze de film afkijken.
Sanne en Jantien gingen met Tika naar het Ortopethic Hospital waar we opnames gemaakt hadden van Sushmita en dokter Pawan. We brachten dokter Pawan en Miss Meena een DVD. Miss Meena is hoofdzuster van het ziekenhuis. De man van Miss Meena is directeur van de privé-school Greenland in Kathmandu. Op deze school hebben ook de DVD laten zien en het onderzoek afgenomen. The Greenlandschool had al een televisie maar nog geen DVD-speler. Namens de sponsoren hebben we deze school een DVD-speler aangeboden.
Aan het einde van de middag hadden we met elkaar afgesproken bij de New Tulip School (NTS). We wilden hier graag alle drie bij zijn omdat we het item ‘hygiëne’ opgenomen hebben op deze school. Sushmita was erg trots op haar eigen DVD. Ook hebben we nog een aantal opnames gemaakt van de school voor Susan. Susan woont in Nederland en heeft veel voor de NTS gedaan. En voordat we weggingen natuurlijk nog even op de foto met alle docenten! De mensen die daar werken zijn allemaal ontzettend lieve mensen. Iedereen is zo behulpzaam en geïnteresseerd. Op dat soort momenten is het lastig om al afscheid te moeten nemen.
’s Avonds hadden we met Wim en Petra, de fietsers, afgesproken om te eten. Ze waren van het Noble House even naar Kathmandu gekomen. We hadden een gezellige avond en Wim en Petra namen voor ons de definitieve DVD’s voor het Noble House mee en de scholen waar de kinderen naar toe gaan. Dat was erg fijn want zo wisten we zeker dat ze de DVD’s zouden krijgen aangezien we zelf geen tijd meer hadden om ze te brengen.
Donderdag hebben we de taken weer verdeeld. Sanne bleef bij het hotel om de laatste dingen te regelen en de resultaten van de onderzoeken alvast in de computer te zetten. Dat zou ons weer bagage schelen anders zouden we alle antwoordformulieren mee naar Nederland moeten nemen.
Jantien en Karlijn gingen naar de privé-school Sunrise en een staatsschool in Patan (een dorpje vlakbij Kathmandu). Zij lieten daar de DVD zien en namen het onderzoek af.
We hadden nog een televisie en DVD-speler over. We vroegen Engely advies welke school we het beste dit konden schenken. Engely vertelde ons over de Prison School. Dit is een klein schooltje met internaat voor kinderen waarvan hun ouders in de gevangenis zitten. De kindjes die daar zitten zijn nog heel erg jong en zien hun moeder een maal per week in de gevangenis. De kinderen waren erg verlegen en bang, maar wel heel erg blij met de televisie.
Na een lange dag gingen Jantien en Karlijn weer terug naar het hotel. Samen met Jimi en Marte hebben ze Sanne geholpen met het uitzoeken en invoeren van de antwoordbladen. Het onderzoek bestond uit negen pagina’s. We hadden vijf scholen bezocht. Per school hadden twintig kinderen meegedaan met het onderzoek. Dus dat betekende honderd pakketjes van negen blaadjes!
Geen wonder dat we iets te laat arriveerden voor het avondeten. Met een hele grote groep aten we bij een klein restaurantje, Spicy and Fair genaamd. We hebben er nog nooit klanten gezien, maar het eten is er super. Het toetje was een verassing. Jimi had de kok van het restaurant New Orleans gevraagd een appeltaart te bakken. Na het avondeten kregen we een bij Spicy and Fairs een stuk appeltaart gebakken door het restaurant New Orleansis. Heel bijzonder!
Vrijdagochtend waren we uitgenodigd bij ‘1905’, het restaurant van René, voor een afscheidsontbijt. Marte en Jimi aten ook mee. Na het ontbijt overhandigde we René een televisie en DVD-speler voor de stichting. Als dank daarvoor kregen we gezamenlijk een sjaal die symbool staat voor het afscheid en een goede reis. Op naar Nederland!
No comments:
Post a Comment