Dagboek 2 18-04-2007

Oei! De bedden zijn best hard, maar daar wennen we wel aan. Wij zijn natuurlijk erg verwend met onze bedden in Nederland en Jantien haar waterbed!
Maar we hebben lekker uitgeslapen. Gisteren hadden we brood gekocht dus op onze kamer hadden we een ontbijtje gemaakt.

Yvonne, een vrijwilligster uit Nederland slaapt tegenover ons en we zijn gezellig met haar Bhaktapur ingelopen. Zij heeft bij elkaar 7 jaar in Nepal gewoond maar ze woont nu al weer een hele tijd in Nederland. Zij is fysiotherapeut en helpt hier een paar maanden de kinderen door middel van fysiotherapie.
Yvonne kan goed Nepali en heeft ons allemaal mooie straatjes laten zien. In de buurt van een tempel stond een prachtig Nepalees mannetje met een baard. We hebben hem vastgelegd op de foto.

Rond een uur of vier hadden we met Joyce en Rick afgesproken in een restaurantje boven een van de drie pleinen, Durbar Square, in Bhaktapur. Afgelopen week was er een van de vele festivals en vandaag was de laatste dag. We hadden afgesproken in een hotel bovenop het dak zodat we het plein goed konden zien.

Urenlang stonden honderden mannen aan een enorme kar te sjorren. Wanneer deze kar op de juiste positie stond, start er een soort touwtrekken. Een strijd tussen twee verschillende groepen mannen in Bhaktapur. Ze worden ingedeeld aan de hand van in welke wijk ze wonen. Het was echt een spektakel om te zien. Het hele plein stond vol met mensen en iedereen trok aan het touw en schreeuwde daarbij.

Tijdens de drukte op straat zagen we achter de bergen iets te voorschijn komen. Omdat het steeds helderder werd waren de toppen van het Himalaya gebergte te zien! Echt zo mooi! Joyce woont al ongeveer 4 jaar in Nepal en in die tijd heeft ze misschien 4 keer het Himalaya gebergte vanuit Bhaktapur gezien.

Het touwtrekken ging gestaag door en de kar dreigde op een gegeven moment om te vallen. En toen liep het uit de hand. Voor we het wisten vlogen de stenen door de lucht! Dit schijnt erbij te horen, elke keer wanneer deze happening plaatsvindt eindigt dit in een stenengevecht. Vandaar ook dat wij boven op het dak van het hotel hadden afgesproken, want iedereen weet dat dit gaat gebeuren. Na vijf minuten waren we ook niet meer veilig op het dak en zijn we naar binnen gegaan. Het is moeilijk uit te leggen wat je ziet maar het is echt heel bizar.
We konden niet weg uit het hotel omdat dat te gevaarlijk zou zijn. Met Rick, Joyce en Yvonne hebben we toen uitgebreid gegeten in het hotel. Met de ramen en deuren op slot! Op de achtergrond hoorde we veel lawaai en af en toe schrokken we op van een steen die tegen de deur van het hotel werd gegooid. Tegen een uur of twaalf was de rust wedergekeerd en konden we naar huis. Het hele plein lag vol met stenen. Het zag eruit als een slagveld. Huisje en tempels met lage daken hadden geen dakpan meer op het dak liggen.

Onderweg kwamen we de politie tegen die in grote groepen op de stoeprandjes zaten. Ze zeiden dat ze verderop nog aan het vechten waren dus dat we even om moesten lopen maar verder doet de politie helemaal niets. Joyce vertelde dat de twee groepen morgen elkaar weer gezellig de hand schudden en doen alsof er niets is gebeurd!